'ਸਵਰਗ ਲੋਕ ਕੀ ਸੈਰ ਕਰਾਤੀ ਤੂ...'
ਸੁਬਹ-ਸਵੇਰੇ ਉਠ ਕਰ ਜਿਸ ਨੇ ਭੀ, ਖਟਖਟਾਇਆ ਮੰਦਿਰ ਕਾ ਦਵਾਰਾ!
ਦੀਏ ਸਾਕਸ਼ਾਤ ਦਰਸ਼ਨ ਕੂਸ਼ਮਾਂਡਾ ਨੇ, ਸੱਚੇ ਭਕਤੋਂ ਕੋ ਦੀਆ ਸਹਾਰਾ!
ਸੁਬਹ-ਸਵੇਰੇ ਉਠ ਕਰ ਦੀਆ ਸਹਾਰਾ!!
ਵਜੂਦ ਨਹੀਂ ਥਾ ਧਰਤੀ ਕਾ ਜਬ, ਛਾਇਆ ਚਹੁੰ ਔਰ ਘਨਘੋਰ ਅੰਧੇਰਾ!
ਕੀ ਸਮੂਚੇ ਬ੍ਰਹਮਾਂਡ ਕੀ ਰਚਨਾ, ਆਦਮ ਜਾਤ ਕਾ ਹੁਆ ਬਸੇਰਾ!!
ਆਭਾ ਤਨ ਕੀ ਜਿਉਂ ਸੂਰਯਸ਼ਕਤੀ, ਫੈਲਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਾਰੇ ਜਗ ਮੇਂ!
ਕਰੇਂ ਪੂਜਾ-ਅਰਚਨਾ ਨਿ:ਸਵਾਰਥ ਮਨ ਸੇ, ਬਸ ਜਾਏ ਤੂ ਰਗ-ਰਗ ਮੇਂ!!
ਲੂਲੇ ਲੰਗੜੇ,  ਬਹਰੇ ਤਰ ਜਾਏਂ, ਜਪੇ ਜੋ ਮਨ ਸੇ ਨਾਮ ਤੁਮਹਾਰਾ!!
ਸੁਬਹ-ਸਵੇਰੇ ਉਠ ਕਰ....ਦੀਆ ਸਹਾਰਾ!!
ਚੱਕਰ, ਗਦਾ, ਪੁਸ਼ਪ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਕਲਸ਼, ਧਨੁਸ਼, ਬਾਣ, ਕਮੰਡਲ, ਜਪ ਮਾਲਾ!!
ਵਿਰਾਜੇ ਕਰ ਕਮਲੋਂ ਮਾਂ ਤੇਰੇ, ਖੋਲੇ ਬੰਦ ਕਿਸਮਤ ਕਾ ਤਾਲਾ!!
ਸਵਰਗ ਲੋਕ ਕੀ ਸੈਰ ਕਰਾਤੀ ਤੂ, ਕਰੇ ਵਿਧੀਵਤ ਜੋ ਤੇਰੀ ਉਪਾਸਨਾ!
ਲਗਾਏ ਪਾਰ ਭਵਸਾਗਰ ਕੇ ਨੈਯਾ, ਹੋ ਸਫਲ ਭਕਤੋਂ ਕੀ ਆਰਾਧਨਾ!!
ਪੀ ਕਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਰਸ ਕਲਸ਼ ਕਾ, ਲਗੇ ਚਮਕਨੇ ਜੀਵਨ ਕਾ ਸਿਤਾਰਾ!
ਸੁਬਹ-ਸਵੇਰੇ ਉਠ ਕਰ....ਦੀਆ ਸਹਾਰਾ!!
ਹੇ ਕਾਮਾਕਸ਼ੀ, ਚਿਤਰਘੰਟਾ, ਵਜਰਧਾਰਿਨੀ, ਭਟਕੇ ਅਗਿਆਨੀਓਂ ਕੋ ਰਾਹ ਦਿਖਲਾ!
ਹੋ ਜਾਏ ਨਾਸਤਿਕ ਭੀ ਆਸਤਿਕ, ਧਰਮ ਕਾ ਮਰਮ ਉਨ੍ਹੇਂ ਸਿਖਲਾ!!
ਕਵੀ 'ਝਿਲਮਿਲ' ਅੰਬਾਲਵੀ, ਨੂਰ ਬਰਸਾ, ਮਾਂ !  ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ ਛਾਂਵ ਕਾ!
ਉੱਧਾਰ ਹੋ ਮਾਨਵ ਜਾਤੀ ਕਾ, ਸ਼ਹਿਰ-ਸ਼ਹਿਰ , ਬਸਤੀ-ਬਸਤੀ, ਗਾਂਵ ਕਾ!!
ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ , ਤੇਰੀ ਮਹਿਮਾ, ਆਰਤੀ ਨੇ, ਹਰ ਇੰਸਾਂ ਕਾ ਜੀਵਨ ਸੰਵਾਰਾ!
ਸੁਬਹ-ਸਵੇਰੇ ਉਠ ਕਰ....ਦੀਆ ਸਹਾਰਾ!!    -ਅਸ਼ੋਕ ਅਰੋੜਾ 'ਝਿਲਮਿਲ'